به محضِ شنیدنِ جمله ی «دوستت دارم» .. طوری جبهه می گیریم انگار به جنگ رفته ایم.. طوری رفتار می کنیم انگار آن بیچاره دچار جنایتی نابخشودنی شده است.. خب دوستمان دارد ! اینکه ترس ندارد جانم.. اگر دوستش نداریم ... با احترام بگوییم منتظرِ ما نماند... نه اینکه با بلاتکلیفی او را ... میان آسمان و زمین معلق نگه داریم.. اما اگر دوستش داریم دستش را بگیریم، به همه ی دنیا نشانش دهیم و بگوییم ما به آن "نیمه ی گمشده" ای که کم کم دارد "افسانه" می شود رسیده ایم! و با هم به روزهای خوبی که در آینده قرار است ... بسازیم؛ لبخند بزنیم.. بیایید آدم ها را ... از گفتنِ احساس قلبی شان "پشیمان" نکنیم.. عشق من...